περί «δικαίου» ο λόγος

Τον περασμένο μήνα ,για πρώτη φορά στα χρονικά των δικαστικών
πανηγυριών, έχουμε την καταδίκη αναρχικών που βαφτίστηκαν “ατομικοί
τρομοκράτες” βάσει του νόμου 187Α, παρά την απαλλαγή τους από την ένταξη σε
τρομοκρατική οργάνωση.

Στις 29 Νοεμβρίου του 2017  ξεκίνησε να εκδικάζεται μια σειρά υποθέσεων
που αφορούν εμπρηστικές επιθέσεις  και απαλλοτριώσεις , των οποίων
κατηγορούμενοι είναι τα συντρόφια  Αργύρης  Ντάλιος ,  Νίκος  Ρωμανός,
Γιάννης  Μιχαηλίδης ,Δημήτρης Πολίτης και ο Γεράσιμος  Τσάκαλος  -μέλος της
Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Οι σύντροφοι καταδικάστηκαν από την έδρα
του πρωτόδικου δικαστηρίου σε 20 χρόνια για 3 εμπρησμούς ο Νίκος
Ρωμανός ,σε 29 χρόνια για απαλλοτριώσεις τραπεζών ο Αργύρης  Ντάλιος
( με μοναδικό στοιχείο δείγματα DNA), σε 13 χρόνια για διακεκριμένη κατοχή
πυρομαχικών και 1 για απόπειρα ληστείας ο Δημήτρης Πολίτης ,σε 11 χρόνια για
πλαστογραφία και διακεκριμένη κατοχή πυρομαχικών ο Γιάννης Μιχαηλίδης
και σε 5 χρόνια για ηθική αυτουργία σε πλαστογραφία ο Γεράσιμος
Τσάκαλος.
Το δικαστικό παραλήρημα  συνεχίστηκε στο εφετείο στις 26 Μαρτίου 2018
αφού η απόφαση είχε πολύ μικρές αποκλίσεις από αυτήν του πρωτόδικου.
Συγκεκριμένα καταδικάστηκαν ο Α. Ντάλιος σε 27 χρόνια (από 29), ο
Ν.Ρωμανός σε 18 χρόνια (από 20), ο Δ. Πολίτης σε 12 χρόνια και 2
μήνες(από 13), ο Γ. Μιχαηλίδης σε 11 χρόνια (όπως και πρωτοδίκως) και το
μέλος της ΣΠΦ Γ. Τσάκαλος σε 5 χρόνια (όπως και πρωτοδίκως).
Αυτή η δικαστική καινοτομία, δημιουργεί το απαραίτητο δεδικασμένο
ενισχύοντας έτσι το ήδη υπάρχον νομικό καθεστώς.

Πλέον φαίνετε ξεκάθαρα η προσπάθεια του κράτους και των δικαστών να εξοντώσουν όσους και όσες αμφισβητούν την παντοδυναμία τους. Μία απόφαση που αφήνει μια
παρακαταθήκη λύνοντας τα χέρια των δικαστών ,αφού πλέον μπορούν να
καταδικάσουν όποιον δηλώνει και υπερασπίζεται την αναρχική πολιτική του
ταυτότητα. Συγχρόνως αποτελεί και μία διεύρυνση του 187Α αφού ακόμα και
οι ενέργειες που δεν μπορούν να  συμπεριληφθούν σε αυτόν ,κάτω από την
ομπρέλα της ατομικής τρομοκρατίας  μπορούν πλέον να αποτελέσουν την
καταδίκη για πολλά χρόνια εγκλεισμού.
Επιπρόσθετα, ένα τέτοιο καθεστώς  έρχεται για να θωρακίσει τον κρατικό
μηχανισμό συνολικά σε όλα τα επίπεδα και συνεχίζει και πέραν αυτού
διαιωνίζοντας  περαιτέρω την κυριαρχία του πάνω στα σώματα και τις ζωές
όλων όσων ενδέχεται να επιλέξουν το δύσκολο αλλά συνάμα γοητευτικό δρόμο
της εξέγερσης και της επανάστασης όχι μόνο στο παρόν αλλά και στο
μέλλον.

Αυτή η απόφαση δεν λαμβάνει χώρα σε κάποια άσχετη χρονική στιγμή, αφού το
τελευταίο χρονικό διάστημα γίνεται μια συνολική και στοχευμένη επίθεση
στον αναρχικό χώρο καθώς και στους πολιτικούς κρατούμενους.

Από τις εκκενώσεις των καταλήψεων, την δημιουργία δικογραφιών με ανυπόστατες
κατηγορίες, τις προφυλακίσεις ατόμων μόνο και μόνο για την παρουσία τους
σε συγκρούσεις ως την  ανακοίνωση του νέου σωφρονιστικού κώδικα, τις εισβολές
των ΕΚΑΜ σε κελιά πολιτικών κρατουμένων (ακόμα και κατά τη διάρκεια
απεργίας πείνας όπως στην περίπτωση του Κ. Γιαγτζόγλου) και άλλα πολλά.

Ένα ακόμα παράδειγμα είναι η άσκηση αναίρεσης της αθωωτικής απόφασης
του Τάσου Θεοφίλου από τον  Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Αγγέλη
στις 27 Μαρτίου, μία μέρα ακριβώς μετά την καταδίκη των συντρόφων μας για
“ατομική τρομοκρατία”.
Στις 11 Μάη θα εξεταστεί η αίτηση αναίρεσης στην ολομέλεια του Αρείου
Πάγου. Αν γίνει δεκτή, σημαίνει ότι ο σύντροφος  επιστρέφει στη φυλακή
με τις αρχικές κατηγορίες μέχρι να επαναληφθεί το εφετείο από άλλους
δικαστές, μιας και η πλειοψηφία του Α’ Πενταμελούς που τον απάλλαξε
αποδείχτηκε τελικά πως δεν ήταν της αρεσκείας της
«αντιτρομοκρατικής», όπως γράφει ο ίδιος.

 Το δικαστικό σύμπλεγμα, ως ανεξάρτητη εξουσία έχει στελεχωθεί πολύ
προσεκτικά δεκαετίες τώρα από υποκείμενα πιστά στο κρατικό δόγμα και δεν
αποτελεί έκπληξη το  μένος τους κατά του εσωτερικού εχθρού του
καθεστώτος, των αναρχικών. Οι επιταγές της αντιτρομοκρατικής οριοθετούν
την λειτουργία και την «νομιμότητα» της νομικής ερμηνείας και νέα νομικά
όπλα έρχονται στο προσκήνιο στοχεύοντας στην πολιτική και φυσική
εξόντωση των αναρχικών, αναβαθμίζοντας ολόκληρο τον κρατικό
μηχανισμό, όπως αναφέραμε και παραπάνω.

Όπως το έθνος κράτος και ο θρησκευτικός κλήρος, έτσι και ο δικαστικός
συρφετός ενορχηστρώνει από μεριάς του την καθυπόταξη κάθε υποκειμένου
που επιλέγει να αμφισβητήσει τις αρχές και τις αξίες αυτής της
κοινωνίας. Μια αρχή ανεξάρτητη αλλά, συνάμα σε άμεση συνοχή με το
γενικότερο κρατικό δόγμα.
Και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί , ως ένας ακόμα, ανεξάρτητος και
αυτόνομος εχθρός, ο οποίος μοιράζει τις χαριστικές βολές στους
συντρόφους μας.

Πρώτα θα έρθει ο μπάτσος να σε χτυπήσει και να σε συλλάβει, ο δικαστής είναι όμως αυτός που θα σε βυθίσει στην λήθη και το σκοτάδι.

Ένα δικαστικό σύμπλεγμα στο απυρόβλητο διευρύνει τα κελιά τις
δημοκρατίας πέραν από τα τείχη των φυλακών της.

Όλα αυτά δεν αποτελούν παρά την προέκταση ενός γενικευμένου πολέμου που
εντείνεται από μεριά του κράτους. Την προέκταση ενός κυριαρχικού
καθεστώτος που έρχεται να ισοπεδώσει κάθε ψήγμα ελευθερίας.
Και εμείς οφείλουμε να απαντήσουμε και να υπερασπιστούμε την αναρχική
μας ταυτότητα, μέχρι τέλους. Με όπλο την αλληλεγγύη να μην αφήσουμε
κανέναν και καμία  στα χέρια του κράτους και των δικαστών.

Όσο και να προσπαθούν πάντα και αναπάντεχα θα γεννιέται ένα καινούριο αγκάθι που θα ματώνει το ψηφιδωτό της εξουσίας.

Αναρχικός Μαύρος Σταυρός – Πυρήνας Έμπρακτης Αναρχικής Αλληλεγγύης

Από τα τέλη Οκτωβρίου έχει ξεκινήσει η πανελλαδική κινητοποίηση στις φυλακές ενάντια στις φασιστικές διατάξεις του σωφρονιστικού κώδικα.
Ο σωφρονιστικός κώδικας είναι ο εσωτερικός κανονισμός που ισχύει στην καθημερινότητα της φυλακής και περιλαμβάνει κανόνες από την διαδικασία εισόδου του κρατούμενου στην φυλακή, μέχρι την ολιγοήμερη έξοδο με άδεια από αυτήν.

Τα αιτήματα του αγώνα των κρατούμενων έχουν ως αιχμή την διατήρηση της αξιοπρέπειας καθώς και την διεκδίκηση χαραμάδων ελευθερίας μέσα στον σκλαβωμένο κόσμο της φυλακής.

Τα βασικά αιτήματα αφορούν την υπερεξουσία και την αυθαιρεσία των εισαγγελέων,  το ακρωτηριασμένο δικαίωμα στην άδεια, τις ειδικές συνθήκες κράτησης, την άτυπη επαναφορά των φυλακών τύπου Γ, την εξευτελιστική διαδικασία ελέγχου μέσω της γύμνωσης των κρατούμενων, το δικαίωμα στην εκπαίδευση, τις εκδικητικές τιμωρίες του πειθαρχικού συμβουλίου, την λογοκρισία και το φακέλωμα της επικοινωνίας και μια σειρά από ζητήματα που μετατρέπουν την φυλακή σε ένα ακόμα πιο σκοτεινό τόπο από ότι ήδη είναι.

Σκοπός μας είναι να αλλάξουμε αυτές τις διατάξεις του σωφρονιστικού κώδικα που ουσιαστικά μας θάβουν ακόμη πιο βαθιά στον τσιμεντένιο τάφο της φυλακής.

Για αυτό το λόγο συγκροτήθηκε η Επιτροπή Αγώνα Φυλακών,  μια ανοιχτή αμεσοδημοκρατικη διαδικασία που συμμετέχουν ισότιμα όλοι οι κρατούμενοι μακριά από εθνικές, θρησκευτικές, και φυλετικές διαφορές.

Στα πλαίσια αυτού του αγώνα,  θέλουμε να επικοινωνήσουμε τα δίκαια αιτήματα μας και να ανοίξουμε διάλογο με τους ανθρώπους έξω από τα τείχη που νοιάζονται ακόμα για τα δικαιώματα των κρατούμενων.

Γιατί όπως έχει γραφτεί «η φυλακή είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας»

Για αυτό αποφασίσαμε να εκδώσουμε αυτή την μπροσούρα,  όπου παρουσιάζονται αναλυτικά όλες εκείνες οι διατάξεις που περιορίζουν το φως στις φυλακές και μυρίζουν καταπίεση και φασισμό.
Με αυτό τον τρόπο ο καθένας,  μπορεί να καταλάβει ότι ο αγώνας των κρατούμενων ενάντια στον νέο σωφρονιστικό κώδικα,  δεν είναι απλά δίκαιος αλλά αναγκαίος.

Είναι για όλους τους κρατούμενους

Είναι για όλους όσους εξακολουθούν να σκέφτονται ελεύθερα.

Κορυδαλλός
Απρίλιος 2018

Υ.Γ Θα ακολουθήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα και σε έντυπη μορφή η μπροσούρα

Περιεχόμενα

Άρθρο 7-Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών

Άρθρο 8 –Συμβούλιο καταστήματος κράτησης

Άρθρο 11 –Διάκριση και διαχωρισμός των κρατουμένων

Άρθρο 13 –Ειδικές ρυθμίσεις για κρατούμενες γυναίκες και κρατούμενους γονείς

Άρθρο 19-Χώρος διαβίωσης των κρατουμένων

Άρθρο 21 –Διαδικασία της εισαγωγής

Άρθρο 31-Απεργία πείνας

Άρθρο 33-Εκπαίδευση και επαγγελματική κατάρτιση

Άρθρο 51  -Τηλεφωνική επικοινωνία, επικοινωνία με τηλεδιάσκεψη , τηλεγραφήματα και επιστολές

Άρθρο 52-Άδειες κρατουμένων

Άρθρο 53-Τακτικές άδειες – προϋποθέσεις

Άρθρο 54-Ειδικότερη διαδικασία χορήγησης τακτικών αδειών

Άρθρο 56-Εκπαιδευτικές Άδειες

Άρθρο 58-Άδειες για ημιελεύθερη διαβίωση

Άρθρο 63 –Μέτρα τάξης, προστασίας και ασφάλειας

Άρθρο 67-Πειθαρχική ποινή.

Άρθρο δεύτερο –Έναρξη ισχύος

———-

Άρθρο 7
Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών

Παράγραφος 2
Αναφέρεται ότι αιτήματα παραμονής ή μεταγωγής κρατούμενων που υποβάλλονται πριν την επαναμεταγωγη τους δεν διαβιβάζονται στην ΚΕΜ και τίθενται στο αρχείο ως νόμω αβάσιμα. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ένας κρατούμενος που η οικογένειά του είναι στην Αθήνα και βρίσκεται πχ στις φυλακές Κορυδαλλού λόγω δικαστηρίων, ενώ είναι γραμμένος στις φυλακές των Γρεβενών , δεν μπορεί να κάνει αίτηση μεταγωγής σε φυλακή πλησίον της οικογενείας του , μέχρι να γίνει επαναμεταγωγή , δηλαδή να γυρίσει πίσω στην αρχική φυλακή στα Γρεβενά. Κάτι τέτοιο μπορεί να διαρκέσει και μήνες
Αιτήματα
1. να δίνεται προτεραιότητα ως προς τον προσδιορισμό του σωφρονιστικού καταστήματος που θα μεταχθεί ο κρατούμενος σε συνάρτηση με τον τόπο κατοικίας των μελών της οικογένειας του. Αν η οικογένεια του κρατούμενου κατοικεί στην Αθήνα και ο κρατούμενος μεταχθεί στην Κομοτηνή ουσιαστικά ακυρώνεται το δικαίωμα του σε επισκεπτήριο και επικοινωνίας με τους δικούς του.
2. Λόγω της γραφειοκρατίας και του υπερπληθυσμού των φυλακών, οι επαναμεταγωγες κρατούμενων μετά το πέρας των δικονομικών τους υποχρεώσεων καθυστερούν ακόμα και για μήνες. Να υπάρχει η δυνατότητα άμεσης σύγκλησης της ΚΕΜ με χρονικό όριο τις 15 ημέρες μετά την υποβολή του αιτήματος του κρατούμενου για μεταγωγή,  χωρίς να είναι υποχρεωτική η επαναμεταγωγη του. Υπάρχει περίπτωση που αιτήσεις κρατούμενων για μεταγωγή,  εξετάζονται (συνήθως απορρίπτονται)  μετά από μήνες
3. Στον νέο σωφρονιστικό κώδικα στην παράγραφο 3 , ο κρατούμενος έχει την δυνατότητα να προσφύγει στο οικείο δικαστήριο έκτισης ποινών σε περίπτωση τριών συνεχόμενων απορριπτικών αποφάσεων στην αίτηση του.

Στον παλιό σωφρονιστικό, ο κρατούμενος είχε αυτό το δικαίωμα στις δύο απορριπτικές.

Απαιτούμε
Επειδή το ζήτημα της μεταγωγής είναι ουσιώδες για την καθημερινή διαβίωση του κρατούμενου να υπάρχει δικαίωμα άμεσης προσφυγής του, στην περίπτωση της πρώτης απορριπτικής.
Αλλιώς μπορεί να περάσει ακόμα και ένας χρόνος και να μην έχει την δυνατότητα προσφυγής στις απορριπτικές αποφάσεις της ΚΕΜ.

Άρθρο 8
Συμβούλιο καταστήματος κράτησης

Παράγραφος 2
Δίδεται για πρώτη φορά η έγκριση να συμμετέχει στο συμβούλιο φυλακής,  ο κατασταλτικός μηχανισμός της εξωτερικής φρουράς μέσω της συμμετοχής του διοικητή τους με δικαίωμα ψήφου,  στις περιπτώσεις πρόληψης τέλεσης πειθαρχικών παραπτωμάτων ή αξιόποινων πράξεων και για τους όρους διεξαγωγής των επισκεπτηρίων.
Στον παλιό σωφρονιστικό κώδικα δεν υπήρχε αυτή η παρουσία κατασταλτικού μηχανισμού εντός συμβουλίου φυλακής

Απαιτούμε
Την ακύρωση της συμμετοχής εκπροσώπων της εξωτερικής φρουράς στο συμβούλιο.
Όπως είναι και ο τίτλος της η «εξωτερική φρουρά» έχει αρμοδιότητα μόνο για τον εξωτερικό χώρο της φυλακής και όχι για να περιορίζει  ακόμα και τα δικαιώματα των κρατούμενων στα επισκεπτήρια τους.

Άρθρο 11
Διάκριση και διαχωρισμός των κρατουμένων

Παράγραφος 4
Δίνεται η δυνατότητα στις δικαστικές αρχές καθώς και στην αστυνομική αρχή και την πολιτική ηγεσία του υπουργείου δικαιοσύνης , να διατάξουν την κράτηση κρατούμενου που μετάγεται για δικονομικούς λόγους , σε χώρο αστυνομικού καταστήματος.

Απαιτούμε
Την άμεση απόσυρση αυτής της ρύθμισης , καθώς τα αστυνομικά καταστήματα , δεν είναι χώροι κράτησης κρατουμένων που μετάγονται για δικονομικούς λόγους (όταν υπάρχει σωφρονιστικό κατάστημα κράτησης στον νομό που έχει ο κρατούμενος δικονομικές εκκρεμότητες) .
Η ρύθμιση αυτή , χωρίς ούτε καν να προσδιορίζεται ο χρόνος κράτησης σε αστυνομικό κατάστημα, συνιστά κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων του κρατούμενου και μπορεί να εκληφθεί , μόνο ως εκδικητική συμπεριφορά απέναντί του

Παράγραφος 6
Περίπτωση Ε
Δίνεται η εξουσία στον δικαστικό λειτουργό να ορίσει ειδικές συνθήκες κράτησης για όσους έχουν καταδικαστεί , για οργάνωση αποδράσεων και άλλων αξιόποινων πράξεων εντός των καταστημάτων κράτησης και προβλέπονται από την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία περί εγκληματικών και τρομοκρατικών οργανώσεων.
Με αυτό τον τρόπο , δυνητικά σχεδόν ο κάθε κρατούμενος είναι πιθανόν να βρεθεί σε ειδικές συνθήκες κράτησης , καθώς σχεδόν ο κάθε κρατούμενος έχει μια φυσική ροπή προς την ελευθερία (απόδραση) και επίσης γιατί οι περισσότεροι κρατούμενοι κατηγορούνται ή έχουν καταδικαστεί με τις διατάξεις για εγκληματική οργάνωση.
Τόσο η απόδραση , όσο και οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη τιμωρείται από ποινικά δικαστήρια , οπότε ο περαιτέρω εσωτερικός διαχωρισμός (χωρίς καν χρονικό όριο) , μονιμοποιεί το καθεστώς εξαίρεσης.

Απαιτούμε
Την άμεση απόσυρση της ρύθμισης σχετικά με την κράτηση αορίστου χρόνου σε αστυνομικά καταστήματα , καθώς και την απόσυρση της περίπτωσης Ε της παραγράφου 6.

Άρθρο 13
Ειδικές ρυθμίσεις για κρατούμενες γυναίκες και κρατούμενους γονείς

Παράγραφος 3 και 4
Στην παράγραφο 3 και κατά τα οριζόμενα της παραγράφου 4 , δίνεται η απόλυτη εξουσία στον δικαστικό λειτουργό του καταστήματος κράτησης και στον εκάστοτε παιδοψυχίατρο να στερούν τα ανήλικα παιδιά κρατουμένων από τους γονείς και το συγγενικό τους περιβάλλον , αφού η αυθαίρετη κρίση τους (χωρίς να αναφέρονται ποια θα είναι τα κριτήρια ) σχετικά με την ακαταλληλότητα, του οικογενειακού περιβάλλοντος , σε συνδυασμό με τις αποφάσεις των δικαστηρίων ανηλίκων , ανοίγει τον δρόμο για την εισαγωγή των παιδιών σε ιδρύματα ανηλίκων.
Με αυτό τον τρόπο προκαλείται βίαιος αποχωρισμός των παιδιών από τους γονείς με τραυματικές και ολέθριες συνέπειες για τον ψυχισμό τους.

Απαιτούμε
Την διαμόρφωση ατομικών χώρων διαβίωσης , αποκλειστικά για τον κρατούμενο γονέα και το παιδί του , ώστε τα μικρά παιδιά έως 6 ετών και όχι έως 3 ετών  που ισχύει μέχρι τώρα , να έχουν την δυνατότητα να ζουν μαζί με την μητρική ή πατρική φροντίδα στην τόσο κρίσιμη και καθοριστική ηλικία. Στην περίπτωση αδυναμίας εξεύρεσης τέτοιων χώρων ή απουσίας τους , με ευθύνη του κράτους , το δικαστικό όργανο να διατάξει την κατ’ οίκον κράτηση της μητέρας ή του πατέρα , ανεξαρτήτου ποινής.
Επίσης να ισχύει η απευθείας κατ’ οίκον κράτηση για μητέρες κρατούμενες με υποδικία ή ποινή εφόσον δεν υπερβαίνει τα 15 έτη , οι οποίες έχουν ανήλικο παιδί έως 10 ετών.
Σε κάθε περίπτωση και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ποινής , απαιτούμε την απόσυρση της δυνατότητας οποιουδήποτε δικαστικού οργάνου ή παιδοψυχίατρου να αποφασίζει για την εισαγωγή ανηλίκων παιδιών σε ιδρύματα.
Εξαίρεση σε αυτό να υπάρχει ΜΟΝΟ αν υφίσταται αδίκημα σεξουαλικής ή βίαιης κακοποίησης του ανήλικου παιδιού και ΕΦΟΣΟΝ δεν υπάρχει άλλο οικείο ή συγγενικό περιβάλλον.

Άρθρο 19
Χώρος διαβίωσης των κρατουμένων

Στην παράγραφο 2 αναφέρεται ότι σε κάθε κρατούμενο διατίθεται υποχρεωτικά επιφάνεια τουλάχιστον 4 τ.μ. Ενώ συμπληρωματικά αναγράφεται ότι σε εξαιρετικές περιπτώσεις η επιφάνεια αυτή μπορεί να περιοριστεί στα 3 τ.μ. για κάποιο διάστημα.
Στον παλιό σωφρονιστικό κώδικα, στο άρθρο 21 παράγραφος 4 αναγράφεται ότι πρέπει οι θάλαμοι να διαθέτουν εμβαδόν τουλάχιστον 6 τ.μ. για κάθε κρατούμενο.

Απαιτούμε
Την διατήρηση του ελάχιστου εμβαδού στα 6 τ.μ. για τον κάθε κρατούμενο και την απόσυρση της διάταξης του ορισμού της επιφανείας που δικαιούται σε 4 ή 3 τ.μ.
Ο ορισμός των 3 τ.μ. ως χώρου που δικαιούται ο κάθε κρατούμενος συνίσταται βασανιστήριο (ειδικότερα στις συνθήκες υπερπληθυσμού των ελληνικών φυλακών)

Άρθρο 21
Διαδικασία της εισαγωγής

Παράγραφος 7
Διατηρείται η ψυχολογική και σωματική ταπείνωση του κρατούμενου με την διαδικασία του εξευτελιστικού σωματικού ελέγχου. Απλά έχει προστεθεί το προσχηματικό , «δεν επιτρέπεται να γίνεται αφαίρεση όλων των ενδυμάτων ταυτόχρονα»

Απαιτούμε
Να διαγραφεί η πρόταση που διατηρεί τον εξευτελιστικό γύμνωμα των κρατουμένων από το άρθρο 21 και να διενεργείται ο έλεγχος με την χρήση τεχνολογικών μέσων που έχουν την δυνατότητα ανίχνευσης μεταλλικών αντικειμένων , ναρκωτικών ουσιών και εκρηκτικών υλών (τέτοια μηχανήματα χρησιμοποιούνται στα αεροδρόμια)

Άρθρο 31
Απεργία πείνας

Στην παράγραφο 3 αναφέρεται ότι σε περίπτωση άμεσου κινδύνου ζωής του απεργού πείνας , να μπορεί να εφαρμοστεί το κατασταλτικό μέτρο της υποχρεωτικής σίτισης.
Η υποχρεωτική σίτιση είναι ένα απάνθρωπο βασανιστήριο που παραβιάζει κατάφορα τα δικαιώματα του κρατουμένου απεργού πείνας και ακυρώνει με φασιστικό τρόπο την δυνατότητα αυτοδιάθεσης του σώματος του κρατούμενου από τον ίδιο. Κι αυτό με εντολή εισαγγελέα , καθώς όπως αναφέρεται στην παράγραφο 3 «αν ο απεργός περιέλθει σε κατάσταση άμεσου κινδύνου ζωής (..) εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 29 παράγραφος 4 που γράφει «ο αρμόδιος δικαστικός λειτουργός μπορεί κατ΄ εξαίρεση , να διατάξει την λήψη των κατάλληλων μέτρων κατά περίπτωση και κατά την κρίση του ιατρού». Είναι γνωστές οι πιέσεις που δέχονται οι γιατροί από τις δικαστικές και αστυνομικές αρχές , και είναι ελάχιστοι αυτοί που ορθώνουν το ανάστημά τους και σέβονται τον απεργό.

Απαιτούμε
Σε κάθε περίπτωση να δίνεται απόλυτη προτεραιότητα στην επιθυμία και τον αγώνα του απεργού πείνας , δίχως την κατασταλτική παρέμβαση του εισαγγελέα. Άλλωστε ο ίδιος ο απεργός πείνας πρέπει να μπορεί να ορίζει με υπεύθυνη δήλωση , τόσο την πρόθεσή του σε σχέση με το σώμα του , όσο και σε σχέση με την επιλογή ιατρού της εμπιστοσύνης του.

Άρθρο 33
Εκπαίδευση και επαγγελματική κατάρτιση

Στην παράγραφο 9 αναγράφεται ότι η εκπαίδευση των κρατουμένων μπορεί να ανασταλεί με ειδικές αιτιολογημένες αποφάσεις από το κατά περίπτωση αρμόδιο όργανο. Το αρμόδιο όργανο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο εισαγγελέας με βάση τα όσα ισχύουν στην φυλακή. Θεωρούμε απαράδεκτο η δικαιοδοσία της εκπαίδευσης να μπαίνει στην μέγγενη των τιμωρητικών διατάξεων του πειθαρχικού συμβουλίου , καθώς σε κάθε περίπτωση η μόρφωση και η παιδεία των κρατουμένων μόνο θετικά μπορεί να συμβάλει ως προς τον χαρακτήρα τους και την καθημερινότητά τους.

Απαιτούμε
Την διαγραφή της συγκεκριμένης πρότασης και την αποκλειστική ανάθεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας των κρατουμένων στο αντίστοιχο εκπαιδευτικό συμβούλιο των δασκάλων και των καθηγητών που διδάσκουν στα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας μέσα στις φυλακές , το οποίο θα επιλαμβάνεται και τις όποιες τιμωρητικές αποφάσεις (πχ αποβολή) σε περίπτωση διασάλευσης της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Άρθρο 51
Τηλεφωνική επικοινωνία, επικοινωνία με τηλεδιάσκεψη , τηλεγραφήματα και επιστολές

Παράγραφος 1
Πρόκειται για ένα νομικό απολίθωμα , καθώς δεν εμπεριέχει την τεχνολογική ανάπτυξη της επικοινωνίας και διατηρεί ένα απαρχαιωμένο μοντέλο το οποίο όχι μόνο είναι άκρως περιοριστικό (καθώς κανονικά ο κρατούμενος στερείται μόνο την ελευθερία του και όχι την επικοινωνία του) , αλλά είναι και εξαιρετικά οικονομικά ασύμφορο ( η χρέωση τηλεκάρτας προς κινητά τηλέφωνα, καθώς όλοι πλέον στην κοινωνία χρησιμοποιούν κινητά κι όχι σταθερά τηλέφωνα, είναι οικονομικά ασύμφορη αφού με μια τηλεκάρτα 11 ευρώ μπορεί να μιλήσει 30 λεπτά , άρα γίνεται αντιληπτό οι περιοριστικοί όροι επικοινωνίας)
Επίσης η δήλωση από την μεριά των κρατουμένων των προσώπων που θέλουν να επικοινωνούν τηλεφωνικά , γίνεται αντιληπτή μόνο ως μια άτυπη μορφή φακελώματος του κρατούμενου , καθώς φακελώνει το οικογενειακό , συναισθηματικό και φιλικό περιβάλλον.

Απαιτούμε
Τον εκσυγχρονισμό των όρων επικοινωνίας των κρατουμένων , ως βασικό στοιχείο της καθημερινότητας τους και της εξέλιξης του χαρακτήρα τους.
Οι κρατούμενοι θα πρέπει με μέριμνα της υπηρεσίας των φυλακών να έχουν δικαίωμα στην χρήση κινητών τηλεφώνων (με μοντέλο κινητού τηλεφώνου που θα έχει από τις αρχές της φυλακής απενεργοποιημένες τις λοιπές υπηρεσίες) το οποίο θα χορηγείται στον κρατούμενο ώστε να μπορεί να επικοινωνεί με τους οικείους του, χωρίς να γίνεται θύμα νόμιμης (τηλεκάρτας) ή αθέμιτης (μαύρη αγορά) οικονομικής εκμετάλλευσης, προκειμένου να έχει πρόσβαση στο αγαθό της επικοινωνίας.

Άρθρο 52
Άδειες κρατουμένων

Στην παράγραφο 4 δίνεται η δυνατότητα στις αρχές της φυλακής να επιβάλλουν το περιοριστικό μέτρο της ηλεκτρονικής παρακολούθησης (βραχιολάκι) στους κρατούμενους που δικαιούνται άδεια και ανήκουν στην κατηγορία των αλλοδαπών, των στερουμένων οικογενειών η των αστέγων. Επίσης στην παράγραφο 5 αναφέρεται ότι η χορήγηση άδειας γίνεται με ειδικά αιτιολογημένη απόφαση του αρμόδιου οργάνου, ενώ αντιθέτως στο παλιό σωφρονιστικό κώδικα ειδικά αιτιολογημένη όφειλε να είναι η ΑΠΟΡΡΙΠΤΙΚΗ  απόφαση για άδεια (άρθρο 54, παράγραφος 5).

Απαιτούμε
Να διαγραφεί ο περιοριστικός όρος της ηλεκτρονικής παρακολούθησης σε όλες τις περιπτώσεις κρατουμένων που δικαιούνται άδεια. Η χορήγηση άδειας γίνεται ούτως ή άλλως μέσω του πειθαρχικού ελέγχου του κρατούμενου (κρατούμενος ο οποίος έχει ενεργό πειθαρχικό δεν λαμβάνει άδεια), οπότε είναι περιττός ένας επιπρόσθετος περιοριστικός όρος. Εναλλακτικά, ας μπει ένας χρονικός περιορισμός ως δοκιμαστικό στάδιο πχ ηλεκτρονική παρακολούθηση σε εξαιρετικές περιπτώσεις για το δοκιμαστικό διάστημα των δύο πρώτων αδειών.
Επίσης, ειδική αιτιολόγηση δεν χρειάζεται να υπάρχει για την τήρηση και τον σεβασμό των δικαιωμάτων του κρατούμενου, όπου αυτός λαμβάνει άδεια, ΑΛΛΑ στην περίπτωση της απορριπτικής απόφασης που προσβάλλει το δικαίωμα του κρατούμενου και ίσχυε και στον παλιό σωφρονιστικό κώδικα. Αιτιολόγηση τεκμηρίωσης με βάση την λογική και όχι τις μαντικές ικανότητες του κάθε εισαγγελέα περί “κακής χρήσης άδειας”.

Άρθρο 53
Τακτικές άδειες – προϋποθέσεις

Παράγραφος 1
Αναφέρεται ότι σε περιπτώσεις ισόβιας κάθειρξης ο κρατούμενος πρέπει να έχει εκτίσει τουλάχιστον 8 έτη για να έχει δικαίωμα να καταθέσει αίτηση για άδεια. Το χρονικό διάστημα είναι ιδιαίτερα μεγάλο και ο κρατούμενος θα απωλέσει κάθε σύνδεση με το κοινωνικό περιβάλλον , με αποτέλεσμα την ιδρυματοποίησή του σε μη αναστρέψιμη κατάσταση.

Απαιτούμε
Να συρρικνωθεί το απαιτούμενο χρονικό διάστημα για τους ισοβίτες κρατούμενους στα 5 έτη , ώστε να έχουν την δυνατότητα να μην αποκοπούν πλήρως από το κοινωνικό περιβάλλον.

Παράγραφος 2
Αναφέρεται ότι ο κρατούμενος δικαιούται άδεια εφόσον έχει συμπληρώσει το απαιτούμενο χρονικό όριο ΚΑΙ δεν εκκρεμεί εις βάρος του ποινική διαδικασία για αξιόποινη πράξη σε βαθμό κακουργήματος που να αποτελεί λόγο κράτησης. ΟΜΩΣ υπάρχουν πολλές περιπτώσεις καταδίκων οι οποίοι ενώ έχουν συμπληρώσει κατά πολύ το απαιτούμενο χρόνο έκτισης ποινής για άδεια (1/5), είναι ταυτόχρονα υπόδικοι με άλλο ένταλμα σύλληψης. Σε αυτές τις περιπτώσεις των υποδικοκατάδικων, η υποδικία με ένταλμα σύλληψης που τους στερεί το δικαίωμα στην άδεια, μπορεί να διαρκέσει χρόνια, καθώς δεν υπάρχει χρονικό όριο υποδικίας (πχ 18μηνο, 12μηνο) για αυτούς, αφού ο χρόνος της δίωξης αρχίζει μετά τη λήξη ποινής για το προηγούμενο αδίκημα που κρατείται ο κρατούμενος. Έτσι υπάρχουν περιπτώσεις που υπόδικοκρατούμενων που η υποδικία τους εξετάστηκε 5, 6 ή και 7 χρόνια μετά την άσκηση της δίωξης με αποτέλεσμα να στερούνται όλα αυτά τα χρόνια το δικαίωμα στην άδεια.

Απαιτούμε
Να μπει ένα τέλος στη χρονική αοριστία της υποδικίας με ένταλμα σύλληψης στους υποδικοκρατούμενους όπως ισχύει στις περιπτώσεις των υπόδικων.
Συγκεκριμένα να ορίζεται ένα 12μηνο από την έναρξη της δίωξης, εντός του οποίου θα πρέπει να εκδικάζεται η υπόθεση, ΑΛΛΙΩΣ σε περίπτωση που ξεπεραστεί το 12μηνο δίχως την εκδίκαση της υπόθεσης, να γίνεται αντικατάσταση της προσωρινής κράτησης με περιοριστικούς όρους ώστε να μην κωλύεται το δικαίωμα του κρατούμενου στην άδεια.

Παράγραφος 4 (Εισαγγελικό Βέτο)
Σε περίπτωση που ο εισαγγελέας, μειοψηφήσει αρνητικά στο συμβούλιο της φυλακής που είναι αρμόδιο για τη χορήγηση άδειας σε κρατούμενο, έχει τη δυνατότητα να προσφύγει στο δικαστήριο εκτέλεσης ποινών το οποίο λαμβάνει την αμετάκλητη απόφαση. Εδώ έχουμε κατάφωρη παραβίαση της αρχής της πλειοψηφίας καθώς η μειοψηφία του εισαγγελέα είναι ισχυρότερη της πλειοψηφίας συμβουλίου φυλακής εις βάρος του κρατούμενου (είναι αυτονόητο ότι το δικαστήριο εκτέλεσης ποινών θα αποφανθεί υπέρ του εισαγγελέα σε ένδειξη συναδελφικής στήριξης).

Απαιτούμε
Την οριστική κατάργηση του εισαγγελικού βέτο, το οποίο είναι βαθύτατα αντιδημοκρατικό και στερεί ένα από τα βασικότερα δικαιώματα του του κρατουμένου, το δικαίωμα στην άδεια. Απαιτούμε να εφαρμοστεί η θεσμοθέτηση της άδειας ως δικαίωμα κι όχι ως ευεργέτημα. Δηλαδή να αυτοματοποιηθεί η διαδικασία και μόλις ο κρατούμενος συμπληρώσει το απαιτούμενο χρονικό όριο και εφόσον δεν έχει ενεργά πειθαρχικά να του χορηγείται αυτόματα η άδεια.
Εναλλακτικά να ισχύει η αρχή της πλειοψηφίας στο συμβούλιο φυλακής χωρίς την αυθαιρεσία του εισαγγελικού βέτο.
Σε περίπτωση διατήρησης του βέτο να οριστεί τουλάχιστον ένα χρονικό όριο, ώστε ο δικαστικός λειτουργός (εισαγγελέας) να έχει τη δυνατότητα να προσφύγει μία φορά μόνο για τον ίδιο κρατούμενο και μετά στην εκ νέου εξέταση χορήγησης άδειας να ισχύει η απλή αρχή της πλειοψηφίας.

Άρθρο 54
Ειδικότερη διαδικασία χορήγησης τακτικών αδειών

Παράγραφος 1
Αναφέρεται ότι η συνολική διάρκεια των αδειών δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τις 50 μέρες συνολικά το έτος για τους ενήλικους κρατούμενους και για τις 60 για τους ανήλικους και τους νεαρούς ενήλικους.
Γνωρίζουμε ότι η προσαρμογή ενός κρατούμενου στο κοινωνικό περιβάλλον από τις συνθήκες εγκλεισμού , είναι μια διαδικασία που θέλει χρόνο .
Οι πενήντα μέρες συνολικά ανά έτος για τους ενήλικους και οι εξήντα για τους ανήλικους και νεαρούς ενήλικες , δεν τους δίνει την δυνατότητα να εναρμονιστούν με το οικογενειακό-κοινωνικό περιβάλλον.

Απαιτούμε
Την διεύρυνση του συνολικού ανά έτους χρονικού ορίου για τις άδειες , ώστε για τους μεν ενήλικους να ορίζονται σε 70 μέρες συνολικά και για τους ανήλικους και νεαρούς ενηλίκους σε 90 μέρες.

Παράγραφος 2
Αναφέρεται μεταξύ της έναρξης δύο διαδοχικών αδειών , να μεσολαβεί χρονικό διάστημα, τουλάχιστον δυο μηνών. Με αυτό τον τρόπο όμως οποιαδήποτε διαδικασία επανασύνδεσης του κρατούμενου με κοινωνικούς δεσμούς με τον έξω κόσμο (οικογένεια, αγαπημένα πρόσωπα) , διακόπτεται και μεσολαβεί μεγάλο διάστημα που φθείρει ψυχικά τόσο τον ίδιο τον κρατούμενο , όσο και το κοινωνικό του περιβάλλον

Απαιτούμε
Το χρονικό διάστημα των 2 μηνών να μειωθεί στον ένα μήνα.

Παράγραφος 3
Αναφέρεται ότι ως περιοριστικός όρος στους κρατούμενους που δικαιούνται άδεια και τους έχει χορηγηθεί, μπορεί να επιβληθεί ο κατ΄οίκον περιορισμός ή η ηλεκτρονική παρακολούθηση (βραχιολάκι). Στις κατηγορίες αυτών των κρατουμένων συγκαταλέγονται και αυτοί που έχουν καταδικαστεί για έγκλημα βίας τουλάχιστον σε 15ετή.
Στην πραγματικότητα με αυτόν τον τρόπο στην κατηγορία κρατουμένων που υπόκειται τους νέους περιοριστικούς όρους (κατ΄οίκον κράτηση ή βραχιολάκι), συμπεριλαμβάνεται ένα μεγάλο ποσοστό καταδικασμένων, αφού πολλοί έχουν καταδικαστεί για έγκλημα βίας σε ποινή άνω των 15 ετών.
Άρα περιορίζεται ακόμα πιο πολύ το δικαίωμα στην άδεια (που μάλιστα στην περίπτωση της κατ΄οίκον κράτησης εξαϋλώνετε πλήρως).

Απαιτούμε
Την απαλλαγή της περίπτωσης των κρατουμένων που καταδικάστηκαν για έγκλημα βίας με ποινές άνω των 15 ετών από τους περιοριστικούς όρους της άδειας, οι οποίοι μπορεί να διατηρηθούν για τις υπόλοιπες κατηγορίες όπως αναγράφονται ήδη στον νέο σωφρονιστικό κώδικα (έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και οικονομική εκμετάλλευση της γενετήσιας ζωής).

Άρθρο 56
Εκπαιδευτικές Άδειες

Παράγραφος 1
Αναγράφεται ότι σε περίπτωση που το Συμβούλιο Φυλακής αποφασίσει υπέρ της εκπαιδευτικής άδειες του κρατουμένου, αλλά υπάρχει υπάρχει αρνητική γνώμη του δικαστικού οργάνου που διέταξε την προσωρινή ή την προσωπική κράτηση, τότε μπλοκάρεται η χορήγηση άδειας και ο κρατούμενος έχει δικαίωμα προσφυγής. Γνωρίζουμε όμως ότι το δικαστήριο έκτισης ποινών που θα εξετάσει την προσφυγή, συντάσσεται πάντα με το δικαστικό όργανο που γνωμοδοτεί αρνητικά.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ σε περιπτώσεις κρατουμένων που προκύπτει σε βάρος τους νέα υποδικία, κατά την διάρκεια έκτισης προηγούμενης ποινής τους, τότε η εκδίκαση της μπορεί να πραγματοποιηθεί μετά από χρόνια. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι στην περίπτωση αρνητικής γνωμοδότησης του δικαστικού οργάνου για την χορήγηση άδειας εκπαιδευτικής, τότε ο κρατούμενος μπορεί να στερηθεί για χρόνια το δικαίωμα στην άδεια και να αποξενωθεί πλήρως από το αντικείμενο των σπουδών του.
Υπάρχουν περιπτώσεις κρατουμένων που ενώ εξέτιαν άλλη ποινή, τους παρουσιάστηκε νέα υποδικία η οποία εκδικάστηκε 7 χρόνια μετά, καθώς δεν υπήρχε όριο προφυλάκισης (18μηνο) επειδή ήταν ήδη κρατούμενοι.

Απαιτούμε
Την οριστική απαλοιφή της γνωμοδότησης του δικαστικού οργάνου που αποφάσισε για την προσωρινή ή την προσωπική κράτηση του κρατούμενου, για την εκπαιδευτική άδεια καθώς είναι αυτονόητο πως η δικαστική αρχή που αποφάσισε την προφυλάκιση, θα γνωμοδοτήσει αρνητικά στο δικαίωμα του κρατούμενου για εκπαιδευτική άδεια.
Αποκλειστικός γνωμοδότης  για την εκπαιδευτική άδεια, οφείλει να είναι μόνο το συμβούλιο της φυλακής, που γνωρίζει τον κρατούμενο και τις προσπάθειες του, να παρακολουθεί εκπαιδευτικά προγράμματα.
Στην περίπτωση της μη απόσυρσης της προϋπόθεσης της γνωμοδότησης του δικαστικού οργάνου για την εκπαιδευτική άδεια, να θεσπιστεί ένα χρονικό όριο ώστε να μην αποξενωθεί ο κρατούμενος φοιτητής από το αντικείμενο σπουδών του.
Εφόσον κάθε υποδικία θα έπρεπε να εξετάζεται μέχρι το πέρας των πρώτων 6 μηνών από την άσκηση δίωξης (για αυτό συνεδριάζει το συμβούλιο στο πρώτο εξάμηνο της προσωρινής κράτησης), ΤΟΤΕ μετά το πέρας 6 μηνών από την πρώτη αρνητική γνωμοδότηση του δικαστικού οργάνου κι εφόσον δεν έχει εκδικαστεί η υπόθεση για την οποία έχει διαταχθεί προσωπική ή προσωρινή κράτηση του κρατούμενου, τότε το συμβούλιο του άρθρο 9 παράγραφος 2 να είναι το μοναδικό αρμόδιο όργανο που αποφαίνεται για την χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας.

Παράγραφος 4
Στην αρχή της παραγράφου 4 αναφέρεται ότι στους σπουδαστές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, στην οποία δεν είναι υποχρεωτική η φοίτηση (θεωρητικά μαθήματα) δεν είναι απαραίτητη η χορήγηση άδειας και ΑΝ αυτή δοθεί να περιορίζεται μόνο κατά την διάρκεια της εξεταστικής περιόδου και μέχρι 15 μέρες.
Με αυτόν τον τρόπο, ακυρώνεται πλήρως η αξία και η έννοια της παράδοσης μαθημάτων από τους καθηγητές των σχολών, καθώς επικρατεί η αυθαίρετη ερμηνεία ότι όλα τα θεωρητικά μαθήματα δεν χρειάζονται παρακολούθηση από τους κρατούμενους – φοιτητές κατά την διάρκεια της παράδοσης και μπορούν να γίνονται εξ αποστάσεως. Δηλαδή ακυρώνεται όλη η έννοια της εκπαιδευτικής διαδικασίας και της αλληλεπίδρασης των φοιτητών με τους καθηγητές τους, τους συμφοιτητές τους και τον φυσικό χώρο της σχολής.

Απαιτούμε
Την διαγραφή του περιοριστικού όρου της μη χορήγησης εκπαιδευτικής άδειας στους φοιτητές

Παράγραφος 6
Αναφέρεται ότι η εκπαιδευτική άδεια ενός κρατουμένου αναστέλλεται σε περίπτωση κακής χρήσης της άδειας. Ως κακή χρήση της άδειας , θεωρείτε και η κακή επίδοση του κρατουμένου στα μαθήματά του. Με αυτόν τον τρόπο παραγνωρίζονται οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας κρατούμενος κατά την διάρκεια της φοίτησής του λόγω του εγκλεισμού του που μπορεί να έχουν επίπτωση στην μαθησιακή επίδοση και εισάγεται πλαγίως ένας αθέμιτος εκβιασμός περί αριστείας

Απαιτούμε
Να αποσυρθεί η εκβιαστική διάταξη που τιμωρεί τις μαθησιακές δυσκολίες (κακή επίδοση) ενός κρατουμένου με την στέρηση της αδείας του.

Άρθρο 58
Άδειες για ημιελεύθερη διαβίωση

Παράγραφος 4
Στην παράγραφο 4 αναφέρεται εντέχνως η δυνατότητα του δικαστικού συμβουλίου να χορηγήσει άδεια ημιελεύθερης διαβίωσης όταν έχει απορριφθεί η αίτηση του κρατούμενου για υφ’ όρων απόλυση, με ή χωρίς κατ’ οικον περιορισμό και ηλεκτρονική επιτήρηση. Έτσι ανοίγει η πίσω πόρτα να θεωρείται ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ότι η υφ’ όρων απόλυση του κρατούμενου ΜΠΟΡΕΙ να σημαίνει ΚΑΙ κατ’ οίκον κράτηση με ηλεκτρονική επιτήρηση.

Απαιτούμε
Την διαγραφής της μεθόδευσης μέσω της συγκεκριμένης αναφοράς που επιτρέπει την κατ’ οίκον κράτηση ως εναλλακτική μορφή της υφ’ όρων απόλυσης του κρατούμενου.

Άρθρο 63
Μέτρα τάξης, προστασίας και ασφάλειας

Παράγραφος 1
Αναφέρεται στα μέτρα τάξης (με την χρήση βίας) που μπορούν πλέον να λαμβάνουν οι αρχές της φυλακής. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι τόσο από το προσωπικό φύλαξης, όσο και από την εξωτερική φρουρά μπορεί να ασκηθεί βία ΑΚΟΜΑ και σε περιπτώσεις «παθητικής αντίστασης». Έτσι ανοίγει η κατασταλτική βεντάλια του σωφρονιστικού μηχανισμού καθώς ακόμα και μια λεκτική διαφωνία ή μια αντίρρηση κρατούμενου μπορεί να εκληφθεί ως «παθητική αντίσταση» και να ασκηθεί βία.

Απαιτούμε
Να αποσυρθεί η διάταξη που διευρύνει και νομιμοποιεί την άσκηση βίας πάνω στους κρατούμενους ακόμα και σε περιπτώσεις «παθητικής αντίστασης».

Άρθρο 67
Πειθαρχική ποινή.

Παράγραφος 1 περιπτώσεις α) iii, β) i , γ)i.
Αναφέρεται η δυνατότητα αναδρομικής πειθαρχικής τιμωρίας του κρατούμενου, με την αφαίρεση ευεργετικού υπολογισμού ημερών ποινής από εργασία που έχει ΗΔΗ προσφέρει στη φυλακή. Αυτό συνιστά παραβίαση των δικαιωμάτων του κρατούμενου, αφού του αφαιρείται κάτι το οποίο έχει ήδη εκτίσει και μάλιστα προσφέροντας εργασία αμισθί.

Απαιτούμε
Την απόσυρση της διάταξης που δίνει τη δυνατότητα στο πειθαρχικό συμβούλιο της αφαίρεσης ήδη εκτελεσθέντων μεροκαμάτων του κρατούμενου μέσα στη φυλακή.

Άρθρο δεύτερο
Έναρξη ισχύος

Αναγράφεται ότι η ισχύς των διατάξεων του νόμου αυτού αρχίζει έξι (6) μήνες μετά την δημοσίευσή του στην εφημερίδα της κυβερνήσεως. Όμως ο χρόνος που χάνουμε ως κρατούμενοι με τις ασφυκτικές διατάξεις του ήδη ισχύοντα σωφρονιστικού κώδικα, δεν αναπληρώνεται. Κάθε μέρα είναι μια μέρα φυλακής.

Απαιτούμε
Την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων μας στις διατάξεις που έχουμε επισημάνει και την ΑΜΕΣΗ ΨΗΦΙΣΗ του βελτιωμένου νέου σωφρονιστικού κώδικα με την ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ του από την πρώτη μέρα μετά την δημοσιοποίησή του στην εφημερίδα της κυβερνήσεως, τουλάχιστον στα θεσμικά σημεία για τα οποία δεν απαιτούνται άμεσες κτιριακές ή εξοπλιστικές υποδομές, αλλά εξαρτώνται αποκλειστικά από την βούληση των υπευθύνων.

Είναι για όλους τους κρατούμενους
Είναι για όλους όσους εξακολουθούν να σκέφτονται ελεύθερα.

Κορυδαλλός
Απρίλιος 2018

Αρχείο

πηγή

Φυλακές Κορυδαλλού: Απορρίφθηκε το αίτημα θεραπείας του απεργού πείνας και δίψας Β. Δημάκη

Απορρίφθηκε το Αίτημα θεραπείας που είχαν καταθέσει οι συνήγοροι του Βασίλη Δημάκη από το Συμβούλιο των φυλακών Κορυδαλλού.

Όσο για το αίτημα εκτάκτων αδειών θα το δουν από Δευτέρα, είπε το Συμβούλιο…

Ανάρτηση της δικηγόρου του κρατούμενου απεργού πείνας και δίψας Β. Δημάκη

πηγή: mpalothia.net

Αναδρομή στους τρομονόμους

[1916/1990 και 2829/2001]

Της Αλέκας Ζορμπαλά δικηγόρου

Μέρος πρώτο: Ο 1916/1990

Μετά και την δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη, η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη προχώρησε σε αλλαγή της νομοθεσίας σχετικά με την “τρομοκρατία” ψηφίζοντας τον νόμο 1916/1990. Στη βάση του νόμου αυτού ασκήθηκε ποινική δίωξη, στις 7/6/1991, κατά επτά εκδοτών και διευθυντών εφημερίδων, που δημοσίευσαν προκήρυξη της Ε.Ο. 17 Νοέμβρη, για παράβαση του νόμου 1916/1990 «περί προστασίας της κοινωνίας από το οργανωμένο έγκλημα».

Ο νόμος αυτός είναι ο 2ος στη σειρά «αντιτρομοκρατικός» τρομονόμος, που ψηφίσθηκε στην Ελλάδα (είχε προηγηθεί ο 774/1978 «περί καταστολής της τρομοκρατίας και προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος).

Ο 2ος «αντιτρομοκρατικός» νόμος ψηφίστηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ υπό την πρωθυπουργία του Κ.Μητσοτάκη.

Δύο ήταν οι κυρίαρχες καινοτομίες αυτού του τρομονόμου:

1ον: Με το νόμο αυτό η τότε κυβέρνηση επιχείρησε να ταυτίσει την πολιτική βία με την δράση των συμμοριών του κοινού οργανωμένου εγκλήματος, υπό τον γενικό όρο
«οργανωμένο έγκλημα».

Η εγκληματική οργάνωση θα μπορούσε πλέον να είναι είτε «πολιτικά τρομοκρατική», είτε μια οργάνωση του κοινού ποινικού δικαίου, π.χ. μαφία, ταύτιση, που εμφανίζεται για πρώτη φορά στο θεσμικό νομικό πλαίσιο.

2ον: Για πρώτη φορά επιχειρήθηκε η «απαγόρευση δημοσίευσης προκηρύξεων τρομοκρατών και τρομοκρατικών οργανώσεων».
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεώρησε, ότι με αυτή την απαγόρευση θα διέκοπτε κάθε επικοινωνία των «τρομοκρατικών» οργανώσεων και ειδικότερα της 17 Ν με την κοινωνία, επικοινωνία που γινόταν μέσω της δημοσίευσης των προκηρύξεών τους.
Αλλά και ότι κατ΄αυτό τον τρόπο θα κατάφερνε ένα καίριο πλήγμα στη διάδοση των ιδεών των ένοπλων οργανώσεων και συνακόλουθα και της παρέμβασής τους στο δημόσιο πολιτικό λόγο, άρα θα δρούσε περιοριστικά και για τη δράση τους.
Και αυτό διότι, η «τρομοκρατική» ενέργεια θα ήταν πλέον είτε άγνωστης προέλευσης, είτε θα φαινόταν ανεξήγητη και αποκομμένη από το κοινωνικό γίγνεσθαι και από κάθε πολιτικό κίνητρο.

Η ιστορία όμως απέδειξε, ότι τόσο οι οργανώσεις ένοπλης βίας, όσο και οι ένοπλες πολιτικές δράσεις είναι κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα, στα πλαίσια του συγκεκριμένου πολιτικοοικονομικού συστήματος, του καπιταλιστικού, και δεν αντιμετωπίζονται με αυθαίρετες νομικοτεχνικές κατασκευές και ανιστόρητες επινοήσεις.

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι συλληφθέντες εκδότες καταδικάσθηκαν σε φυλακίσεις 5-10 μηνών, και οδηγήθηκαν στη φυλακή, μια που αρνήθηκαν να ασκήσουν έφεση, προκειμένου το μήνυμα να είναι πιο ισχυρό.

Από τότε μέχρι τώρα έχει ανατραπεί άρδην το νομικό πλαίσιο για το πολιτικό έγκλημα, σε καθεστώς μηδενικών κοινωνικών αντιστάσεων και εκκωφαντικών πολιτικών σιωπών..

Μέρος Δεύτερο: Ο περίφημος ν.2829/2001

Με αφορμή την ποινική δίωξη, που ασκήθηκε, σαν σήμερα το 1991, κατά επτά εκδοτών και διευθυντών εφημερίδων, που δημοσίευσαν προκήρυξη της Ε.Ο. 17 Νοέμβρη, για παράβαση του νόμου 1916/1990 «περί προστασίας της κοινωνίας από το οργανωμένο έγκλημα», αναφέρθηκα πέρσι, τέτοια μέρα στο πρώιμο «αντιτρομοκρατικό» πλαίσιο, που θέσπισε το Κράτος, και συγκεκριμένα στους ν.774/1978 «περί καταστολής της τρομοκρατίας και προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος» & 1916/1990 «περί προστασίας της κοινωνίας από το οργανωμένο έγκλημα». (https://www.facebook.com/aleka.zorbala/posts/823940741031317)

Σήμερα και επ΄ ευκαιρία της λαμπρής αυτής επετείου, αναφορά θα γίνει στον περίφημο ν.2829/2001, «Τροποποίηση διατάξεων του Ποινικού Κώδικα για την προστασία του πολίτη από αξιόποινες πράξεις εγκληματικών οργανώσεων», αυτόν, που για πρώτη φορά χαρακτηρίσθηκε ως «Τρομονόμος», από τον νομικό κόσμο, αλλά και από μεγάλη μερίδα της κοινωνίας.

Οι διατάξεις του νόμου αυτού αποτελούν τον κορμό και επιβιώνουν μέχρι και σήμερα, με τροποποιήσεις, στα άρθρα 187, 187Β του Π.Κ.
Βρίθει αοριστιών, νομικών και πραγματικών, ώστε ο προσδιορισμός τους να επαφίεται στην ερμηνεία των διωκτικών και δικαστικών αρχών…

Ο νόμος αυτός εισάγει

α) στην ουσία την δίωξη του φρονήματος και αυτό διότι ποινικοποιήθηκε η συγκρότηση ή η συμμετοχή σε «εγκληματική οργάνωση», ακόμα και αν δεν τελέστηκε ΠΟΤΕ καμία από τις πράξεις-εγκλήματα, που περιγράφονται στο νόμο, δηλ. τιμωρείται κάποιος για κάτι, που δεν έκανε ποτέ και
β)την έννοια του υπόπτου, στη θέση του κατηγορουμένου.

Έτσι η προανάκριση στην ουσία αντικαθίσταται από την προκαταρκτική εξέταση και η ιδιότητα του κατηγορούμενου από αυτήν του υπόπτου, κάτι εξαιρετικά βολικό και επιθυμητό για το Κράτος και τους διωκτικούς μηχανισμούς του, μια που ο ύποπτος έχει ελαχιστοποιημένα δικαιώματα σε σχέση με τον κατηγορούμενο.
Με τον νόμο αυτό έγινε Κακούργημα τιμωρούμενο με κάθειρξη έως 10 έτη, η συγκρότηση ή η ένταξη ως μέλους «σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση). Που επιδιώκει την διάπραξη περισσοτέρων αδικημάτων (τα οποία και απαριθμήθηκαν).

Τέλος με το νόμο αυτό θεσμοποιήθηκε η ρουφιανιά και επιβραβεύονται οι καταδότες, καθώς θεσπίσθηκαν το περίφημα «Μέτρα Επιείκειας», που παραμένουν σε ισχύ μέχρι και σήμερα.

Έτσι «αν κάποιος από τους υπαίτιους των πράξεων συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης συμβάλλει στην εξάρθρωσή τους ή κάνει αναγγελία στις αρχές για κάποια αξιόποινη πράξη που πρόκειται να τελεσθεί, μένει ατιμώρητος ή αν έχει τελέσει και ό ίδιος κάποιο έγκλημα, συντρέχει λόγος μείωσης της ποινής του»..
Οι κατηγορούμενοι στις δίκες της 17Ν και του ΕΛΑ κάτι ξέρουν..

Ειδικότερα οι κατηγορούμενοι στη δίκη του ΕΛΑ έχουν πικρή εμπειρία από τα μυθεύματα και τα ρουφιανιλίκια, μια, που μια ολόκληρη δίωξη και δίκη στηρίχθηκε αποκλειστικά και μόνο σε αυτά, την ώρα, που οι καταδότες, βρέθηκαν στο απυρόβλητο, χωρίς καν να τους ασκηθεί τυπική δίωξη, ενώ άλλοι κατέθεταν ως μάρτυρες κατηγορίας, λοιδορώντας τους κατηγορούμενους, νεκρά μέλη του ΕΛΑ, αλλά και τον ίδιο τον ΕΛΑ.
Επικερδής η ρουφιανιά για κάποιους/ες, είτε για να σώσουν το τομάρι τους, είτε για να εκδικηθούν φίλους, συζύγους, συντρόφους.

Στην Ιστορία όμως αυτοί μένουν ως Ρουφιάνοι, ενώ οι άλλοι ως Αγωνιστές!

Αναδρομή στους Τρομονόμους: Ο εξοντωτικός ν.3251/2004, άρθρο 187Α

Τρομοκρατικές Πράξεις – Ατομικός Τρομοκράτης
Αναδρομή στους Τρομονόμους*
Μέρος Τρίτο: ο εξοντωτικός ν.3251/2004, άρθρο 187Α

Ο ν.3251/2004 για το “Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης, τροποποίηση του ν.2928/2001 για τις εγκληματικές οργανώσεις και άλλες διατάξεις” τέθηκε σε ισχύ στις 9/7/2004 και με αυτόν προστέθηκε νέο άρθρο στον Ποινικό Κώδικα, με τίτλο “Τρομοκρατικές Πράξεις”, το ΠΕΡΙΒΟΗΤΟ 187Α, το οποίο αντικατέστησε το προηγούμενο 187Α, που αναριθμήθηκε πλέον σε 187Β.

Το νέο 187Α, αποτέλεσε μια τεράστια τομή στην “αντιτρομοκρατική” νομοθεσία, διότι:

1) απαριθμούνται οι πράξεις, που μπορεί να θεωρηθούν ως τρομοκρατικές (πολλά αδικήματα του ποινικού δικαίου, που έχουν αυστηρότερη ποινική αντιμετώπιση)
2) θεσμοθετείται η ποινική αντιμετώπιση του ατομικού τρομοκράτη (δεν απαιτείται ως προϋπόθεση η ύπαρξη ή η συγκρότηση, ένταξη κλπ σε “τρομοκρατική” ομάδα 3 τουλάχιστον ατόμων κλπ
3) καθιερώνεται έτσι η δυνατότητα άσκησης ποινικής δίωξης, άρα και καταδίκης, κατά οποιουδήποτε μεμονωμένου προσώπου, εφόσον τελεί οποιοδήποτε από τα χαρακτηριζόμενα ως τρομοκρατικά αδικήματα.
4) η παραγραφή για τα “τρομοκρατικά”αδικήματα επιμηκύνεται κατά 10 χρόνια, δηλ.30 χρόνια από 20
5) προβλέπονται βαρύτατες ποινές, ακόμα και για άλλα αδικήματα, αν θεωρηθούν ως προπαρασκευαστικές ενέργειες τέλεσης κάποιας τρομοκρατικής πράξης.

Πρόκειται για ένα πλέγμα διατάξεων εξαιρετικά αυστηρό, που εισάγει τον καινοφανή κανόνα “σχεδόν οποιοδήποτε πράξη μπορεί να χαρακτηρισθεί ως “τρομοκρατική”, αν έχει διαπραχθεί από “τρομοκράτη”…

Ποιό είναι όμως το κριτήριο, αλλά και η ειδοποιός διαφορά του 187Α με το 187 περί Εγκληματικής Οργάνωσης;

η ειδοποιός διαφορά μεταξύ 187 και 187Α, μεταξύ Εγκληματικής Οργάνωσης και “Τρομοκρατικής Οργάνωσης, είναι ότι στην περίπτωση των “τρομοκρατικών” πράξεων, σύμφωνα με το άρθρο 187Α, παράγραφος1, εδάφιο κβ, αυτές τελούνται με τρόπο ή σε έκταση ή υπό συνθήκες, που είναι δυνατόν! να βλάψουν μια χώρα ή διεθνή οργανισμό και σκοπεύουν να εκφοβίσουν τον πληθυσμό ή να βλάψουν σοβαρά ή να καταστρέψουν τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές και οικονομικές δομές ενός κράτους ή ενός διεθνούς οργανισμού.

Από την γραμματική και μόνον ερμηνεία του άρθρ.187Α,παρ.1 εδάφιο.κβ, είναι ηλίου φαεινότερο, ότι το “αντιτρομοκρατικό” αυτό πλέγμα, είτε απευθύνεται και ποινικοποιεί το φρόνημα, είτε εξετάζει ποινικά μια πράξη, πάντα όμως υπό το πρίσμα του φρονήματος, επιβάλλοντας αυστηρότερη ποινική τιμωρία.

Έτσι, αντί τα δικαστήρια να κρίνουν, πράξεις, πραγματικά γεγονότα, αντιληπτά στο εξωτερικό περιβάλλον, έχουν την νομική ευχέρεια να κρίνουν αντιλήψεις, ιδέες, φρονήματα και να σχηματίζουν δικανική πεποίθηση βάσει αυτών…

Έτσι λύνεται και η απορία πολλών γιατί δεν παραπέμπονται ποτέ με το 187Α, αλλά με το 187, όσοι συλλαμβάνονται, αλλά προέρχονται από ακροδεξιούς, φασιστικούς, νεοναζιστικούς χώρους.

Γιατί οι νεοναζί και οι φασίστες της Χρυσής Αυγής πάντα ήταν στο πλευρό του Κράτους, στήριζαν και στηρίζουν τους πολιτικούς θεσμούς του, δεν επιχειρούν σε καμία περίπτωση να καταστρέψουν τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές του, ήταν και είναι τα “πιστά σκυλιά” του Κεφαλαίου.

Είναι δηλ. τα “δικά τους παιδιά”, όπως έχω αναφερθεί ξανά.

Ο νόμος αυτός, ο 3251/2004, περιλάμβανε αρχικά, λόγω των σφοδρών πολιτικών και κοινωνικών αντιδράσεων και μια διάταξη, την 187Α,παράγραφος 8, η οποία παρείχε κάποιες στοιχειώδεις, έστω, εγγυήσεις για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών, σύμφωνα με την οποία:

“Δεν συνιστά τρομοκρατική πράξη… η τέλεση ενός ή περισσοτέρων από τα εγκλήματα των προηγουμένων παραγράφων (δηλ. 187Α, παργρ.1), αν εκδηλώνεται ως προσπάθεια εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος ή διαφύλαξης ή αποκατάστασης αυτή ή αποσκοπεί στην άσκηση θεμελιώδους ατομική ή πολιτικής ή συνδικαλιστικής ελευθερίας ή αλλού προβλεπόμενου στο Σύνταγμα ή στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών”.

Φευ, όμως, ακόμα και αυτή η ανώδυνη διάταξη καταργήθηκε από 20/9/2010 με τον ν.3875/2010 “Κύρωση και εφαρμογή της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά του Διεθνούς Οργανωμένου Εγκλήματος και των τριών Πρωτοκόλλων αυτής”.

Επιπρόσθετα με την ακραία παράγραφο 6 του 187Α εγκληματοποιείται η οποιαδήποτε και καθόλα νόμιμη δράση του όποιου δρα πολιτικά, αφού ποινικοποείται η “παροχή πληροφοριών για μελλοντική!!!αξιοποίηση προς τέλεση κακουργημάτων από τρομοκρατική οργάνωση, ή από μεμονωμένο τρομοκράτη”, καθώς και η οποιαδήποτε παροχή υλικής βοήθειας σε τρομοκρατική οργάνωση ή μεμονωμένο τρομοκράτη” άσχετα, αν δεν τελεσθεί ποτέ κανένα έγκλημα από αυτούς, ή έστω να έγινε η οποιαδήποτε προπαρασκευαστική πράξη..

Και έτσι, χωρίς καμία απολύτως αστική-θεσμική δικονομική διασφάλιση ο κάθε κατηγορούμενος/η είναι στην κυριολεξία έρμαιο στα χέρια διωκτικών/δικαστικών αρχών για κρίση και ποινική αντιμετώπιση αυθαίρετα, στη βάση ιδεολογικοπολιτικών, φρονηματικών αναφορών-εκτιμήσεων.

Οι διατάξεις αυτές βρήκαν και την πρακτική εφαρμογή τους αρχικά στην υπόθεση της Χίου, όταν ανευρέθη στρατιωτικός οπλισμός σε πλοίο έξω από την Χίο και συνελήφθησαν οι επιβαίνοντες Τούρκοι και Κούρδοι, αλλά και άλλοι Τούρκοι αγωνιστές στην πορεία, καθώς και οι έλληνες πλοιοκτήτες και καπετάνιος.

Όλοι διώχθηκαν στη βάση του άρθρ.187Α, παράγραφος 1, για τρομοκρατικές πράξεις δηλ., και τρεις από αυτούς στη βάση του άρθρου 187Α, παράγραφος 6, για υλική βοήθεια και παροχή πληροφοριών σε τρομοκρατική οργάνωση, όλοι δηλ, ως ατομικοί τρομοκράτες, χωρίς καν να ασκηθεί ποινική δίωξη για συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση, άρθρ.187Α,παρ.4.

Οι καταδίκες κινήθηκαν σε αυτό το νομικό πλαίσιο, δηλ. καταδίκη τρομοκρατικών πράξεων που διαπράχθηκαν από μεμονωμένα άτομα, πλην δύο, του γνωστού Ερκάν, που αθωώθηκε ομόφωνα και του Φεβγί Τεκίν, που δεν κρίθηκε αρκετό μόνον το στοιχείο του DNA, που ανευρέθη σε ρουκετοβόλο!!!

Μια “ευχάριστη” απόφαση, από μία πλευρά, η πρωτόδικη υπ΄αρ.1/2015 του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Μυτιλήνης, μια, που, ναι μεν καταδίκασε, πλην δύο, με το άρθρο 187Α, παρ.1 & 6, αφού είχε ανευρεθεί και βαρύς οπλισμός, για τον οποίον είχε αναληφθεί και η ευθύνη, αλλά επέβαλλε τις κατώτατες ποινές με μέγιστη τα 7 χρόνια.

Μια απόφαση που επικυρώθηκε, μόλις πρόσφατα, και από το δευτεροβάθμιο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Μυτιλήνης, που μείωσε τις ποινές και αθώωσε και άλλους δύο, επιπλέον, αγωνιστές, συνολικά 4.

Είναι λυπηρή, ενδεικτική και βεβαιωτική των παραπάνω αναλύσεων η απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, που έκρινε την υπόθεση Ρωμανού, Ντάλιου, Μιχαηλίδη, Πολίτη, Τσάκαλου επιβάλλοντας εξοντωτικές, εκδικητικές ποινές.

Μια δικανική κρίση στη βάση του φρονήματος, στη βάση των ιδεολογικοπολιτικών θεωρήσεων, στη βάση της κοσμοθεωρίας των κατηγορουμένων.

“είναι αναρχικοί και άρα τρομοκράτες”!

όπως και ο Δημήτρης Κουφοντίνας στερείτο, αρχικά,της άδειας επειδή ήταν αμετανόητος κομμουνιστής!

Επειδή όμως, τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα και επειδή νέα Τρομονομοθετήματα είναι ante portas, που θα δώσουν την χαριστική βολή σε κάθε ελεύθερη άποψη, ιδέα, δράση, απλά και μόνον αντιθετική προς το κυρίαρχο καθεστώς, δεν μένει παρά, ο καθένας με τον τρόπο και από την πλευρά του, συγκλίνοντας όλοι/ες στην τελική, να υπερασπισθούμε κοινωνικά δικαιώματα και χώρους ελευθερίας, τα οποία με αίμα κατακτήθηκαν, με αίμα διατηρούνται και με αίμα τα παίρνεις πίσω.

Σήμερα Δευτέρα 26/03 γράφτηκε ο επίλογος του εφετείου για τους αναρχικούς συντρόφους που διώκονται ως “ατομικοί τρομοκράτες”. Με μια ακραία και κατασταλτική απόφαση τα εντολούμενα της κρατικής/καπιταλιστικής ελιτ καταδικάσανε τους συντρόφους μας στις ίδιες σχεδόν ποινές με το πρωτόδικο δικαστήριο. Συγκεκριμένα ο σ. Α. Ντάλιος σε 27 χρόνια (από 29), ο σ. Ν. Ρωμανός σε 18 χρόνια (από 20), ο σ. Δ. Πολίτης σε 12 χρόνια και 2 μήνες (από 13), ο σ. Γ. Μιχαηλίδης σε 11 χρόνια (όπως και στο πρωτόδικο) και το μέλος της ΣΠΦ Γ. Τσάκαλος σε 5 χρόνια (όπως και στο πρωτόδικο).

Αντιλαμβανόμενοι τις βαρίες καταδίκες με τη “καινοτομία” της “ατομικής τρομοκρατίας” ως ευθεία επίθεση στο σύνολο του ανταγωνιστικού κινήματος, αλλά και σαν προσπάθεια εξόντωσης των συντρόφων μας καλούμε κάθε μεμονωμένο και οργανωμένο σύντροφο να πλαισιώσει τη συνέλευση για να υπάρξει η απαραίτητη κινηματική απάντηση.

ΤΡΙΤΗ 27/3 19:00 ΓΚΙΝΗ

από Συνέλευση αλληλεγγύης στους αναρχικούς συντρόφους που διώκονται ως «ατομικοί τρομοκράτες»

ΠΗΓΗ

Χαοτική Αναδόμηση

Μια εκπομπή για την συνεχή αποδόμηση, μια εκπομπή λόγου και αντιπληροφόρησης.

Για την συνολική αποδόμηση της κυριαρχίας είμαστε πεπεισμένοι πως ο λόγος και τα νοήματα δεν μπορούν παρά να απαλλοτριωθούν, να ανακατασκευαστούν και εν τέλει να προστεθούν στην φαρέτρα μας προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για να δημιουργήσουν τις απαραίτητες εκείνες ρωγμές που θα αποσταθεροποιήσουν το κυρίαρχο φαντασιακό οικοδόμημα (λόγου και συμβόλων). Ο πολύμορφος αναρχικός αγώνας είναι πόλεμος σε υλικό και θεωρητικό επίπεδο. Δεν ιεραρχούμε τους άξονές μας, δεν κεντροβαρούμε σε μονοθεματικά μονοπάτια. Επιδιώκουμε την συνολική αμφισβήτηση και αποδόμηση του υπάρχοντος.

Μια περιορισμένη ατζέντα με επιλεκτικά αναλυτικά εργαλεία θεωρούμε πως είναι μια σηψαιμική συνθήκη, τόσο στείρα όσο και τα μυαλά που την καρπώνονται.

Οι θεματικές και ο λόγος της εκπομπής θα αποσκοπούν όχι μόνο στην περαιτέρω διάχυση του ριζοσπαστικού και ανατρεπτικού αναρχικού λόγου, αλλά και την περαιτέρω αμφίρροπη ζύμωση μεταξύ πομπού – δέκτη.

Προσπαθώντας να σπάσουμε την καθεστωτική σχέση πομπού – δέκτη, αρνούμενοι κάθε λογική μοναδικής αλήθειας, μακριά από αυθεντίες και μανιφέστα, βάζουμε στο επίκεντρο τον ζωντανό στόχο της συλλογικής διαχείρισης και ανάλυσης της ίδιας της πληροφορίας.

Διεκδικούμε την θέση μας στην διάχυτη αφαίρεση της πραγματικότητας, δεν θεωρούμε πως η ανάλυση των δρώμενων γύρω μας μπορεί να είναι δουλειά “ειδικών” ούτε επιθυμούμε να δημιουργήσουμε μια ψυχρή και σηψαιμική μονόδρομη παροχή απόψεων και ερμηνείας του υπάρχοντος.

Τα αναλυτικά εργαλεία του κάθε υποκειμένου είναι αυτά που καθορίζουν την ερμηνεία και εν τέλει το ίδιο το βίωμα της πραγματικότητάς του.

Επιδιώκεται η συνολική και διαρκή αμφισβήτηση τόσο της υπάρχουσας νόρμας όσο και της δικής μας αυτοαναφορικής ροπής. Μια διαρκής πορεία αναζήτησης και αμφισβήτησης είναι αυτή που επιδιώκουμε, μια ατέρμονη αναμόχλευση της ίδιας μας της ύπαρξης.

Στα πλαίσια αυτά και για την δημιουργία ενός όσο το δυνατόν ποιο δυναμικού πεδίου δημιουργείται και ένα site (orcorumtenebrarum.espivblogs.net), υποστηρικτικού ρόλου ως προς την εκπομπή και τις θεματικές της. Ενημερώσεις και απόψεις μπορούν να αποστέλλονται στο mail (Orcorumtenebrarum@espiv.net)της εκπομπής και αν και εφόσον συμπνέουν στις ίδιες στοχοθεσίες, με αυτήν, θα ανεβαίνουν και θα μπαίνουν και στην ροή της ίδιας της εκπομπής.

Κάθε μυαλό και μια πραγματικότητα, κάθε φωνή και ένα όπλο. Μέσα από τις αρνήσεις μας να συλλογικοποιήσουμε και να εντείνουμε τους βηματισμούς μας, προς και πέραν κάθε τέλους.

Για την διάχυση της αμφισβήτησης, για την ωρίμανση των αναρχικών αναλυτικών μας εργαλείων, για την συνολική αποδόμηση του υπάρχοντος.

Για την διεκδίκηση των πάντων, ως το τίποτα, Άρνηση και αμφισβήτηση, μίσος και οδοφράγματα.

Χαοτική Αναδόμηση